ادیسه انسان

نویسنده: مانفرد بائور ، گودرون سیگلر

یک فیلم سینمایی را در نظر آورید که تاریخ حیات را روی کره ی زمین نمایش می دهد.این فیلم سه میلیارد سال تاریخ حیات را در نود دقیقه خلاصه کرده است.
دوازده ثانیه پیش از پایان فیلم - پنج تا هفت میلیون سال قبل - مسیر تکاملی شامپانزه ها و انسان ها از هم جدا می شود.
نخستین انسانگونه ها (هومینیدها) بخشی از آفریقا را مسکون می سازند.در آخرین ربع ثانیه پیش از پایان ، آخرین تصویر فیلم ، " انسان اندیشه ورز " در آفریقا ایستاده است، انسان اسکان می یابد، اهرام را در مصر می سازد و در قرون وسطی محققین و دانشمندان و همچنین مخالفین دستگاه حکومت پاپ ها را در آتش می سوزاند ، دستگاه چاپ را اختراع می کند ، بمب اتمی را به هیروشیما و ناکازاکی پرتاب می کند، و به ماه سفر می کند.
این کتاب به مرحله ی آغازین واپسین دوازده ثانیه ی تاریخ حیات پرداخته است.

ما نمی دانیم نخستین گام را چه کسی برداشت که به این جایی انجامید که اکنون در آن ایستاده ایم،.ما انسانها.این راز قطعا تا ابد ناگشوده خواهد ماند.

تاریخ بشریت از لحظه آغاز همواره با عزیمت به اقلیم های نو همراه بوده است. منشا انسان در گرم دشتهای آفریقا قرار دارد و تقریبا شش میلیون سال پیش ماجراجویی های انسان از انجا آغاز گشت.
موجودی میمون سان برای نخستین بار شروع به راست راه رفتن کرد ، نخستین ابزارها را ساخت که بعدها این ابزارها به سلاح شکار حیوانات تبدیل شدند.
سرانجام آنها آتش را کشف کردند و موطن اولیه ی خود -آفریقا- را ترک گفتند.
تاریخ بشریت ادیسه ای است پر فراز و فرود ، ولی با نتیجه ای نامعلوم.

در سده نوزدهم چارلز داروین و آلفرد والاس ، بنیانگذاران نظریه ی تکامل، خاطر نشان کردند که انواع تغییر پذیرند و به طور یقین تکامل می یابند.
به این ترتیب بر تمامی تصورات ساده لوحانه از انسان - بدین معنا که انسان از اغاز تا به امروز تغییری نکرده است - نقطه پایان نهادند.
انسان امروز - از گونه ی انسان اندیشه ورز که همه انسانهای زنده جزو آن به شمار می ایند - بدون تردید موجود خارق العاده ای است. زیرا قادر است درباره سر منشا خود بیاندیشد و راجع به گذشته اش تحقیق و تفحص کند.
اما همه صفات و توانایی هایی که ویژه انسان می پنداریم در گذشته ی حیوانی او ریشه دارند.
استفاده از ابزار ، سخنگویی ، مناسبات اجتماعی ، حتی شعور در سر منشا بیولوژیک انسان قرار دارد و بخش هایی در حیوانیت آن ، بارزترین آن مشخصات را هنوز در نزد نخستینیان (پریمات ها) می توان دید.